Decydując się na adopcję zwierzaka ze schroniska często, mamy zupełnie odmienne wyobrażenie o jej przebiegu, niż ma to miejsce w rzeczywistości.
Wielokrotnie sama byłam świadkiem sytuacji, gdy po kilku dniach od adopcji, pieski ponownie wracają do schroniska. Osoby adoptujące zwierzaki z pewnością nie mają złych zamiarów, lecz ich niewiedza na temat tego, czego mogą się spodziewać w pierwszych dniach po adopcji pupila może stać się przyczyną ogromnej tragedii psiaka, jego depresji po ponownym powrocie do schroniska.
Sytuacja ta jest dodatkowym utrudnieniem dla osób, które później decydują się na adopcję oddanego ponownie do schroniska zwierzaka. W takim przypadku socjalizacja z człowiekiem jest dużo trudniejsza i przebiega znaczniej dłużej. Zdecydowanie więcej pracy trzeba wykonać i uzbroić się w większą cierpliwość, aby psiak ponownie zaufał, że stres, jaki niesie ze sobą adopcja jest tylko chwilowy, że potem będzie tylko lepiej, a bramy schroniska pozostaną w jego główce tylko mrocznym wspomnieniem dawnego smutnego życia...
Jak wobec tego uniknąć rozczarowań i nieświadomie nie krzywdzić zwierząt podczas próby zmiany ich losu na lepszy?... Edukować się i jeszcze raz edukować!!
Nie jestem zapewne znawczynią tematu, lecz myślę, że poniższe wskazówki okażą się cennymi radami dla osób dopiero rozważających adopcję czworonożnego towarzysza.
Do schroniska trafiają psy z różną przeszłością, często po traumatycznych doświadczeniach. Atmosfera w schronisku nie sprzyja szybkiej adaptacji. Duże skupisko psów na małej przestrzeni ciągłe szczekanie współtowarzyszy niedoli, budzą niepokój w nowych przybyłych psiakach.
Dla dobrego zrozumienia sytuacji musimy spojrzeć na proces adopcji z punktu widzenia czworonoga (mój ulubiony punkt widzenia) :)
Musimy pamiętać o tym, iż psy podobnie jak ludzie różnie się zachowują w sytuacjach stresowych i różnią się charakterami między sobą, także każdy z nich inaczej znosi pobyt w schronisku i inaczej radzi sobie ze stresem.
Odwiedzając schronisko, spotkać możemy psy w typie:
1. Cyrkowiec - pies, który zrobi wszystko by zwrócić na siebie Twoją uwagę. Będzie radośnie skakał, robił zwinne piruety przy siatce, abyś tylko zatrzymał się przy nim, a najlepiej zabrał go od razu do domu. Gdy poświęcisz mu troszkę czasu od razu przylgnie do kraty, aby poczuć Twój dotyk i chłonąć kontakt z człowiekiem całym sobą. Bardzo często taka postawa charakteryzuje psy, które jeszcze nie straciły nadziei, że ich los się odmieni. Ten typ towarzysza ma silną potrzebę bliskości z człowiekiem. Jest w stanie zrobić wszystko by tylko opuścić bramy schroniska.
2. Wylękniony – piesek, który cały drży na sam widok przechodzącego człowieka, chowa się do budy i jest zwykle zdominowany przez psy dzielące z nim boks. Jego nieszczęście polega na tym, iż bardzo łatwo przeoczyć takiego pieska w schronisku. Zwykle naszą uwagę przykuwają zwierzęta, które są energiczne i szukają z nami kontaktu. Pies o takim usposobieniu zwykle, gdy wchodzi się do boksu potrzebuje więcej czasu, aby podejść do człowieka i pójść na spacer. Gdy się próbuje do niego zbliżyć widać, jaką walkę toczy ze sobą ten psiak. Jest spragniony kontaktu z człowiekiem, ale strach przed nieznanym go paraliżuje. Wszystko zależy od cierpliwości i wrażliwości wolontariusza, bądź nowego właściciela – czy będzie na tyle wytrwały i konsekwentny, aby pies zdołał się przełamać i zaufać ponownie człowiekowi. Ponownie, ponieważ postawa taka zwykle charakteryzuje psy, które doznały wiele złego w swoim życiu od człowieka bądź pozostawały od dłuższego czasu bezpańskie i miały ograniczony kontakt z człowiekiem, a gdy on już był to zwykle polegał na przepędzaniu zwierzęcia. Postawa może również charakteryzować psa, który dopiero co trafił do schroniska i nie zdążył jeszcze zaklimatyzować się w nowym miejscu i nie wie, co wokół niego się dzieje.
Psy w ten sposób się zachowujące charakteryzuje duża wrażliwość i delikatna psychika.
3. Dostojny – pies, który wydawać by się mogło jest obojętny na to, co się dzieje w schronisku, nie jest zainteresowany kontaktem z odwiedzającymi go ludźmi, być może zainteresowanymi adopcją właśnie jego. Takie zachowanie może być oznaką wielu negatywnych przeżyć w przeszłości z winy człowieka. Charakterystyczne jest również dla psów, które już bardzo długo przebywają w schronisku i straciły nadzieję na adopcję. Pies o takiej postawie może być wyzwaniem dla nowego opiekuna, ze względu na jego obojętną postawę wobec człowieka, choć zwykle jest to tylko pozorna obojętna postawa.
Na podsumowanie charakterystyki warto nadmienić, iż bez względu na to, na jaki typ psa się zdecydujemy, to zwykle psy adoptowane ze schroniska są bardzo wierne i wpatrzone jak w obrazek w swoich wybawców tzn. Was J
Różnica polega tylko na tym, iż jedne zaufają nam wcześniej, a inne później. Nie ma na to jednak reguły. Uważam, że wszystko zależy od naszej postawy do psiaka po jego adopcji, czy będziemy dostosowywać tempo budowania relacji do możliwości psychicznych i fizycznych psa.
Poniżej postaram się wypunktować najważniejsze moim zdaniem sprawy, o których powinniśmy pamiętać, aby zbudować poprawne relacje z pupilem i aby psiak nam zaufał.
1. Gdy adoptujemy psiaka pamiętajmy, że zmiana miejsca jest dla niego wielkim przeżyciem. Mogą nas spotkać niemiłe niespodzianki jak np. zaraz po wejściu do naszego domu pies się załatwi na dywanie – nie jest to oznaka, że wybraliśmy nieodpowiedniego psa, którego nikt nie nauczył czystości w domu. Oznacza to jedynie silny stres zwierzęcia, które jeszcze nie rozumie, co się z nim dzieje. Taka sama niespodzianka może nas spotkać w drodze do domu w samochodzie. Aby zminimalizować ryzyko przeznaczmy trochę czasu na spacer z psem poza bramami schroniska, zanim wsiądziemy do samochodu i podobnie zanim wejdziemy z nim do domu. Dodatkowo pies troszkę zdąży oswoić się z ciągłymi zmianami otoczenia i z nami.
2. Kiedyś jedna z wolontariuszek w schronisku powiedziała mi, że dobrą praktyką jest, aby wpuszczając psa adoptowanego do domu na chwilkę pozostawić do w środku samego. My w tych pierwszych minutach zostańmy za drzwiami, podobnie jak pozostali domownicy, a dodatkowym plusem będzie uprzednie pozostawienie w domu miski z wodą i drugą z małą ilością pokarmu. Dajmy psiakowi te 5 min. w samotności, aby mógł oswoić się z miejscem (pełna miska spowoduje od razu jego pozytywne skojarzenie z tym miejscem). Takie oswojenie psa z nowym miejscem bardzo pozytywne wpływa na jego późniejsze samotne przebywanie w domu. Pies koduje, że my nie stanowimy nieodłącznego elementu jego świata i tym samym mamy większe szanse na to, iż gdy na dłużej pozostanie sam nie będzie szczekał czy wył ( o tym, jak zmienić takie niepożądane zachowanie psa napiszę w dalszej części bloga – wychowanie psa).
3. Pamiętajmy cały czas o tym, iż adopcja jest dużo pozytywniejszym przeżyciem dla nas samych niż dla psa – dla niego to przede wszystkim czas silnego stresu, lęku i niepewności. Wobec tego powstrzymajmy się od zbyt wylewnego okazywania uczuć nowemu pupilowi, zwłaszcza, że nie znamy tak naprawdę jego zachowań i historii. Zachowajmy ostrożność!. Dostosujmy nasze zachowanie do zachowania psa, budujmy relacje w takim tempie, w jakim pies nam pozwoli. Jeśli pies za nami chodzi i domaga się pieszczot jak najbardziej okazujmy mu uczucia ( dobrze wtedy mieć przy sobie jakieś drobne smakołyki, aby pies budował pozytywne skojarzenie z nami tj. obecność człowieka = smakołyk J). Gdy pies jest wylękniony lub unika miejsc w domu, w których my przebywamy nie przejmujmy się tym, pozwólmy mu pobyć troszkę w samotności, zrozumieć mu, co się wokół niego dzieje i nauczyć się, że człowiek jest nowym elementem jego rzeczywistości, ale nie natarczywym elementem. W tym przypadku tym bardziej ważne jest nagradzanie psa smakołykami za każdy jego kontakt z nami. Szybciej pies nas zaakceptuje i nam zaufa. Uczulmy zwłaszcza dzieci, aby dały psiakowi trochę spokoju na odpowiednie zaklimatyzowanie się.
4. Dobrze jest przygotować wcześniej psiakowi legowisko, w którym czułby się bezpiecznie. Wielokrotnie pies wybiera sobie sam odpowiednie miejsce, w takim przypadku nie zmieniajmy jego miejsca na siłę, niech pies wybierze takie miejsce, w którym czuje się najbezpieczniej. Pamiętajmy, aby pozostawić psa w spokoju, gdy leży na wybranym przez siebie miejscu lub w legowisku. Niech buduje się w nim pewność, że jest to jego bezpieczne miejsce.
5. Pamiętajmy, że pies musi się do nas przyzwyczaić, musi zrodzić się więź. Wobec tego, nie należy wyprowadzać psa na spacer bez smyczy, bądź go z niej spuszczać, dopóki nie będziemy pewni, że pies reaguje na swoje imię i jest do nas już troszkę przywiązany.
6. Gdy adoptujemy psiaka, a w domu już mamy innego psa lub kota, dobrze jest wcześniej sprawdzić czy zwierzęta się zaakceptują. Nie doprowadzajmy do sytuacji, w której zabierzemy psa ze schroniska, a za kilka dni go oddamy ze względy na to, że zwierzęta się nie polubiły. W każdym schronisku jest możliwość zabrania na spacer upatrzonego psiaka. Dobrym rozwiązaniem jest, zatem przyjazd do schroniska z naszym zwierzakiem. Gdy zwierzęta poznają się i nie przejawiają śladów agresji to jesteśmy na dobrej drodze, aby psy się zaakceptowały. Pamiętajmy, że gdy nowego psiaka przywieziemy do domu, najlepiej jest, aby psy ponownie się obwąchały, ale poza domem ( przed blokiem, przed bramą). Pies, którego mamy do tej pory, mimo wcześniejszego pozytywnego nastawienia do nowego psa na swoim terenie może zachować się inaczej. Nie można doprowadzić do tego, aby psy pogryzły się, ponieważ droga do ich wzajemnej akceptacji znacznie się wtedy wydłuży. Gdy psy spotkają się na neutralnym gruncie, będzie nam zdecydowanie łatwiej je przyzwyczaić do siebie. Smakołyki jak najbardziej są wskazane. Gdy psy się poznają takie łakocie spowodują ich pozytywne skojarzenie z nowym kolegą. W momencie, gdy psy nie reagują na siebie agresywnie, możemy je równocześnie wprowadzić do domu, na teren należący do naszego dotychczasowego psiaka. Pozostawmy psiaki jeszcze chwilkę na smyczy, dla pewności. Jeśli wszystko jest ok., możemy je spuścić ze smyczy nadal je obserwując. Starajmy się nie przywoływać do siebie żadnego z nich, aby nie stały się o siebie zazdrosne. Zostawmy je sobie samym, bacznie je jednak obserwując. Miejmy pod kontrolą psy podając im posiłki. Może troszkę zabrać nam czasu zanim psy bez przejawów dominacji i agresji będą mogły wspólnie spożywać posiłki. Do tego czasu najlepiej karmić je na smyczy, bądź w oddzielnych pomieszczeniach lub po prostu pod kontrolą.
Post jest nad wymiar długi, ale dla mniej chyba jednym z najważniejszych, jaki na tym blogu się pojawi. Adopcja psa ze schroniska i jego późniejsza wdzięczność i przywiązanie są wspaniałą nagrodą za naszą dobroć, lecz musimy być świadomi, że taka adopcja może wymagać od nas troszkę cierpliwości, wiedzy i empatii do zwierząt. Później będzie już tylko wspaniale … J Pies, który od jakiegoś czasu przebywa w schronisku przyzwyczaja się do takiej rzeczywistości, staje się ona przewidywalna i schematyczna, a tym samym bezpieczna. Zwierzak wypracowuje sobie sposób na przetrwanie w tych realiach. Wszystko to pozostawia jakiś ślad w jego psychice, lecz przy odpowiedzialnym i świadomym właścicielu wspomnienie o złych chwilach może pójść w zapomnienie. J
Adoptujmy psiaki ze schroniska, one potrafią kochać jak nikt, docenić naszą dobroć i odwdzięczą się nam za to po stokroć.
Zapraszam do odwiedzin działu adopcje na moim blogu, być może któryś z moich pupili okaże się idealnym towarzyszem Waszego życia….
Zachęcam również do Waszych komentarzy na temat wpisu. Podzielcie się Waszym doświadczeniem na temat dobrych praktyk w pierwszych dniach po adopcji. Czym więcej wiemy, tym łatwiej przebiega adopcja dla nas i psiaków.
Pozdrawiam,
Ania
Źródłem zdjęć z powyższego wpisu jest strona oficjalna schroniska dla zwierząt
